کد مطلب:134761 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:279
قیام مطرف بن مغیره
در سال 77 هجری، مطرف بن مغیرة بن شعبه علیه حجاج بن یوسف قیام كرد و عبدالملك بن مروان را خلع نمود.
وی عامل حجاج در مدائن بوده است. مردی با وجدانی بیدار كه چشمانش را قدرتی كه امویان به او داده بودند از درك ظلم و ستمی كه امویان به امت مسلمان می كردند، كور نكرد. خوارج به او پیوستند و قصد داشتند كه او را به خود جلب نماید و رهبری مؤمنان ارا به رهبرشان شبیب واگذارد. او هم قصدش این بود كه خوارج به او بپیوندند تا شورا را در بین مسلمانان اعاده نمایند؛ اما نه او پذیرفت و نه آنها. مطرف با مشاورانش درباره ی قیام به مشورت نشست ولی هیچ یك او را به آن دعوت نكردند و به واسطه ی كسانی كه پاسخ مثبت داده بودند دست به قیام زد و با بزرگان اصابش چنین سخن گفت:
«اما بعد، خداوند جهاد را بر بندگانش واجب نمود و به عدالت و نیكوكاری فرمان داد و بر ما چنین نازل كرد: [در نیكی و تقوا با هم همكاری كنید نه در گناه و تجاوز. پروای خدا داشته باشید كه خداوند سخت عذاب می كند] من خداوند را گواه می گیرم كه عبدالملك بن مروان و حجاج بن یوسف را خلع نمودم هر یك از
شما كه همراهی با من را دوست دارد و بر رأی من است، پس از من پیروی كند كه الگو و همراه نیكی دارد. هر كس كه پذیرای آن نیست هر جا كه می خواهد برود، كه من دوست ندارم كسی از من پیروی نماید كه نیت جهاد علیه ظلم و ستم را ندارد. شما را به كتاب خدا و سنت پیامبرش و جنگ علیه ستمگران فرا می خوانم. اگر خداوند امورمان را به سامان رساند، همین امر به منزله ی شورا در میان مسلمانان خواهد بود كه آن كس را دوست دارند برای خودشان می پسندند».
مطرف به سوید بن سرحان ثقفی و بكیربن هارون بجلی چنین نوشت:
«اما بعد، ما شما را به كتاب خدا و سنت پیامبرش و جهاد علیه كسی كه با حق عناد داشته باشد و انحصار طلب باشد و حكم قرآن را ترك نماید، فرا می خوانم. آن گاه كه حق ظاهر گردد و از باطل منع شود و نام خداوند برترین باشد، ما این امر را به منزله ی شورا در میان امت قرار می دهیم كه مسلمانان برای خودشان خشنودی را می خواهند. هر یك از شما این را بپذیرد برادر دینی ما و دوست ما در مرگ و حیات است و هر كس آن را نپذیرد، با او به جهاد بر می خیزیم و از خداوند می خواهیم كه ما را بر او پیروز گرداند». [1] .
این شیوه ی قیام مطرف بود كه بویی از روح كربلا در آن نهفته است.
وی عامل حجاج در مدائن بوده است. مردی با وجدانی بیدار كه چشمانش را قدرتی كه امویان به او داده بودند از درك ظلم و ستمی كه امویان به امت مسلمان می كردند، كور نكرد. خوارج به او پیوستند و قصد داشتند كه او را به خود جلب نماید و رهبری مؤمنان ارا به رهبرشان شبیب واگذارد. او هم قصدش این بود كه خوارج به او بپیوندند تا شورا را در بین مسلمانان اعاده نمایند؛ اما نه او پذیرفت و نه آنها. مطرف با مشاورانش درباره ی قیام به مشورت نشست ولی هیچ یك او را به آن دعوت نكردند و به واسطه ی كسانی كه پاسخ مثبت داده بودند دست به قیام زد و با بزرگان اصابش چنین سخن گفت:
«اما بعد، خداوند جهاد را بر بندگانش واجب نمود و به عدالت و نیكوكاری فرمان داد و بر ما چنین نازل كرد: [در نیكی و تقوا با هم همكاری كنید نه در گناه و تجاوز. پروای خدا داشته باشید كه خداوند سخت عذاب می كند] من خداوند را گواه می گیرم كه عبدالملك بن مروان و حجاج بن یوسف را خلع نمودم هر یك از
شما كه همراهی با من را دوست دارد و بر رأی من است، پس از من پیروی كند كه الگو و همراه نیكی دارد. هر كس كه پذیرای آن نیست هر جا كه می خواهد برود، كه من دوست ندارم كسی از من پیروی نماید كه نیت جهاد علیه ظلم و ستم را ندارد. شما را به كتاب خدا و سنت پیامبرش و جنگ علیه ستمگران فرا می خوانم. اگر خداوند امورمان را به سامان رساند، همین امر به منزله ی شورا در میان مسلمانان خواهد بود كه آن كس را دوست دارند برای خودشان می پسندند».
مطرف به سوید بن سرحان ثقفی و بكیربن هارون بجلی چنین نوشت:
«اما بعد، ما شما را به كتاب خدا و سنت پیامبرش و جهاد علیه كسی كه با حق عناد داشته باشد و انحصار طلب باشد و حكم قرآن را ترك نماید، فرا می خوانم. آن گاه كه حق ظاهر گردد و از باطل منع شود و نام خداوند برترین باشد، ما این امر را به منزله ی شورا در میان امت قرار می دهیم كه مسلمانان برای خودشان خشنودی را می خواهند. هر یك از شما این را بپذیرد برادر دینی ما و دوست ما در مرگ و حیات است و هر كس آن را نپذیرد، با او به جهاد بر می خیزیم و از خداوند می خواهیم كه ما را بر او پیروز گرداند». [1] .
این شیوه ی قیام مطرف بود كه بویی از روح كربلا در آن نهفته است.
[1] طبري، بخش قيام مطرف.